Mentale veerkracht in tijden van Corona

Onzekere tijd

Juist nu, in deze onzekere tijd, is er veel behoefte aan bezinning, aan zelfreflectie, aan het creëren van nieuwe mogelijkheden.
Er wordt nogal een beroep op onze mentale veerkracht gedaan.
Dat merk ik in mijn werk als coach, in mijn omgeving en natuurlijk ook bij mezelf.

Gevolg

Deze onzekerheid over de haalbaarheid van nieuwe activiteiten maakt dat ik me zelf natuurlijk ook onzeker voel.

Als ik niet oppas, dan neem ik dat gevoel niet serieus. Dan kijk ik het niet recht in de ogen aan. Waardoor dat gevoel aandacht blijft vragen en het me in de weg zit.

Wat dan niet helpt, is het gevoel rationaliseren, of relativeren.
Dat legt me lam in mijn activiteiten. Het maakt me dan letterlijk stijf, strak en stram.

Aanpak

Daarom zorg ik dat ik bewust: 

Ideeën opdoe, plannen maak en doelen stel. 
En ik luister daarbij scherp naar mijn lichaam. 

‘Wat wil ik, wat voel ik en wat denk ik daarbij?’
Of de plannen en doelen nou op korte of op langere termijn te realiseren zijn? 
Dat maakt daarbij voor mij dan ineens minder uit.

Effect

Het helpt mij flexibel te blijven denken. 
Mijn hart wordt er blij van. 
Het geeft me energie. 
Ik put er moed en motivatie uit. 
Daardoor blijf ik actief bezig.
En blijf ik stevig staan.
En ik krijg er verbinding met anderen door. 

Kortom, het sterkt me in mijn veerkracht.

EXPEDITIE IKigai

Het samen met mijn fijne collega blijven werken aan en geloven in onze training EXPEDITIE IKigai geeft me perspectief. 
Nu, of later in de tijd.
Wij blijven de EXPEDITIE IKigai als training aanbieden, binnen de mogelijkheden die er zijn.

2021

We bieden deze training in 2021 nog 2 keer aan.
We houden de groep bewust klein, maximaal 6 deelnemers. 
Niet alleen vanwege Corona. 
Juist ook omdat we dan de persoonlijke aandacht kunnen geven die wij nodig achten.

Wil je meer weten? Kijk dan op www.expeditieik.nl

/0 Reacties/door

In de spotlights staan

Over een drempel stappen

Het was voor mij best spannend. In de spotlights gaan staan. En je verhaal vertellen voor de camera. Met een autocue. Alle stemmetjes wel horen, maar me er niet door laten weerhouden om het toch te doen. Om te voelen dat het een goed verhaal is dat je geschreven hebt. Dat het misschien ook best leuk overkomt. En misschien ook wel inspireert.

Mentale veerkracht

Je zou kunnen zeggen dat het verhaal over mentale veerkracht voor mij zelf ook daarover ging. Hoe ga ik zelf om met de spanning van het onbekende? De spanning van het vol in the picture staan? Hoe blijf ik stevig staan in deze spannende omstandigheden?

Willen, voelen, doen!

Ja, ik wil dit doen. Ik voel dat ik het kan. Dus ik ga het doen ook!

Dit is het resultaat:

/0 Reacties/door

Aanpassingsvermogen

Aanpassingsvermogen, een kwaliteit?

Hij zag niet in hoe dit een kwaliteit van hem zou kunnen zijn. 

Aanpassingsvermogen, was dat dan bijzonder? Iets dat zo vanzelfsprekend was, dat hem zo gemakkelijk afging, dat hij bezat, zonder er enige inspanning voor te hoeven leveren, zou überhaupt een kwaliteit kunnen zijn?

Terwijl deze man net daarvoor in ons gesprek moeiteloos schakelde tussen zijn volgende loopbaanstap en het opspringen om hulp te gaan verlenen bij een brand. En daarna rennend terug kwam en de draad direct weer feilloos oppakte.

Terwijl deze man nu voor een tweede keer in zijn loopbaan vanuit een interne motivatie een grote en ingrijpende loopbaanstap gaat zetten, ondanks dat zijn hart wat anders zegt. Het ‘glas is tenslotte eerder half vol dan half leeg’.

Terwijl deze man moeiteloos ‘we zijn het niet meer gewend’ zijn kleinkinderen in huis heeft genomen en er voor hen is nu zij dat even nodig hebben.

Terwijl deze man met ontzag en vol trots de wijze les van zijn eigen opa aanhaalt: blijf niet hangen in het verleden, maar kijk naar de toekomst’.

Terwijl zijn hele lijf gedurende ons hele gesprek, met al deze uiteenlopende onderwerpen, een krachtige rust en wijsheid uitstraalt. 

Dan zou Aanpassingsvermogen geen kwaliteit van hem zijn?

/0 Reacties/door

Vrijheid in beperking – Ruimte in quarantaine

Vrijheid is het woord dat bij mij opkomt. Wanneer ik mijmer over wat voor mij belangrijk is.
Vrijheid voelt als een warme, zonnige zomerdag.
Vrijheid heeft de geur van actief buiten zijn in de vroege ochtend.
Vrijheid smaakt naar rijp, zoet fruit.
Vrijheid ziet eruit als optrekkende mist boven bergen.
Vrijheid klinkt als ruisende bomen in het bos.
Of als het neerslaan van golven op het strand.

Vrijheid heeft voor mij alles te maken met buiten, met gaan en staan waar ik zelf graag wil gaan en staan. Alleen, of juist met en tussen mensen.

Beperking is het woord dat er voor in de plaats kwam. Beperking door quarantaine.

Beperking voelt als een schrale beklemming, als rillende kou tot in je botten.
Beperking ruikt naar vieze, muffe kelders.
Beperking smaakt naar wrange, bitterzuur gekookte rabarber.
Beperking ziet er uit als vastzitten in de stroming onder een omgeslagen kano.
Beperking klinkt als het doffe bonzen van je hart wanneer je ziek bent.
Of als het krakend en piepend vastdraaien van roestig metaal.

Beperking heeft voor mij alles te maken met opsluiting, met vastzitten, met niet kunnen bewegen, met krachteloosheid. Met alleen zijn zonder gevoel van verbondenheid.

En toen was daar het woord ruimte. Ruimte ondanks, of juist vanwege, de quarantaine.

Ruimte die ik weer kreeg in mijn eigen kleine flexplek thuis, in een nisje op zolder.
Ruimte die ik weer kreeg door samen te klussen in huis.
Ruimte die ik weer kreeg door aan anderen te geven.
Ruimte die ik weer kreeg door te creëren. Door te visualiseren.
Door te bakken, door te schrijven, door te leren en door te ontwikkelen. Door te mijmeren over al gemaakte en over nog te maken reizen, ver weg en dichtbij.

Door stil te staan.
Door me te wentelen in dat wat er is.
En te voelen wat het me brengt.

Ruimte, altijd.

/4 Reacties/door

Contact in tijden van Corona

Hoe houden we elkaar vast, terwijl we zo min mogelijk lichamelijk contact mogen hebben? Hoe maak je verbinding zonder fysiek bij elkaar te zijn? Hoe bemerk je ‘de taal achter de taal’ op? Hoe hoor je de hele boodschap wanneer je elkaars lichaamstaal niet in visuele zin kunt waarnemen?

Communiceren is ook kijken. Meestal zeg ik tegen mensen: breng je boodschap bij voorkeur in het echte contact over, zodat je ook iemands lichaamstaal ziet, zodat je de volledige boodschap van iemand kunt waarnemen en je je niet alleen op de inhoud richt. Visuele actie-reactie dus. Maar, omdat we nu tijdelijk zoveel mogelijk met z’n allen thuiswerken, is dit visuele aspect, dit werkelijke contact tot stand brengen, best een uitdaging.

Toch is het volledig communiceren zonder visueel contact heel goed mogelijk. Een voorbeeld uit mijn praktijk:

Vandaag had ik geen visuele-, maar een telefonische coachsessie. We spraken over voorbeelden waarin de coachee tegen zijn opgave aanliep, wat voor effect het op hem had en hoe hij hiermee om ging. Ik kon hem niet zien terwijl hij erover vertelde. Ik kon hem niet zien en niet visueel ‘lezen’. Lastig, misschien, maar het bracht ons juist wat anders, namelijk veel minder visuele afleiding. Ik ging automatisch meer focussen op het auditieve, op zijn toon, zijn spreektempo, zijn ademhaling. En gaf hem terug wat dit bij mij opriep, hoe dit bij me binnenkwam. Voor mijzelf de uitdaging om mijn boodschap helder, duidelijk en alleen in woorden over te brengen. Om mijn woorden niet met gebaren, met mimiek te onderstrepen en af te wijken van mijn basiscommunicatiestijl. Om niet te zien, maar te voelen wat dit voor effect had. En me daarin comfortabel te voelen. Ik focuste me op mijn eigen rust, mijn eigen ademhaling. En daarin hadden we op een niet-visuele manier een volledig communiceren en een werkelijk contact. Het ‘gewone’ telefoongesprek verbond ons daarmee op een bijzondere, anders-dan-‘normale’ manier.

Wanneer we elkaar op deze manier horen, kunnen we op een niet-visuele manier toch werkelijk contact met elkaar hebben.

/0 Reacties/door

Wanneer alles op zijn plek valt

‘Lichaamswijsheid, wat is dat nou weer voor vaag iets? Ga je dan met kaarslicht op een matje vaag zitten navelstaren ofzo?’
‘Raak je mensen aan met je handen? Laten ze dat zomaar toe?’
‘Dit zal wel niet bij rationele, nuchtere mensen passen? Hoe ga jij daar als coach mee om?’

Lichaamswijsheid is niet vaag, niet ongrijpbaar, niet abstract en ook niet eng. Het is wat de term zegt: (weer) in contact komen met de wijsheid van je lichaam, lichamelijke signalen herkennen en toepassen. Met fysieke oefeningen, met bewuste ademhaling, met scherp observeren wat er gebeurt en met stil te staan en aandacht aan je lichaam te geven. Het is de verbinding tussen ‘wat wil ik’ (buik), ‘wat voel ik’ (hart) en ‘wat kan ik’ (hoofd) herstellen. En dan valt alles op zijn plek.

Hoe dit dan werkt? Nou, ongeveer zo:

Ik ben een gevoelig mens, altijd al geweest. Er is alleen een lange tijd geweest dat ik weg ging van mijn eigen gevoel, er geen waarde aan hechtte, er niet naar handelde. Mijn sensitiviteit zat me letterlijk ‘in de weg’. Ik had er alleen maar last van, het verlamde me als ik het toeliet. Want als je zoveel emotie, sfeer, sensaties kunt waarnemen, kun je minder goed denken en analyseren, minder goed handelen en presteren. Dacht ik.

Dat sensitiviteit juist een kwaliteit is, een kwaliteit die me in staat stelt werkelijk af te stemmen op anderen, feilloos (aan) te voelen, op mijn intuïtie te durven vertrouwen (te ‘weten’) en daarnaar te handelen, had ik nog niet ervaren en ‘wist’ ik dus niet.
Tot nu. Juist door stil te staan bij, te voelen wat mijn lichaam me vertelt (emotie, sfeer, sensatie). En dat doe ik met fysieke oefeningen, met bewuste ademhaling, met scherp waar te nemen hoe iemand staat of zit, beweegt, ademt, kijkt, met de sensaties in mijn lichaam te waarderen en dit aan te geven bij de ander. Deze waarnemingen bevatten informatie, waarde voor de ander.

Het mooie hierbij is, wanneer ik op deze manier bij mezelf ben, in contact ben met mijn eigen lichaam en mijn sensitiviteit juist volledig inzet, ben ik ook volledig bij en in contact met iemand anders. En dan ontstaat de analyse en het handelen als vanzelf, dan valt alles op zijn plek.

/10 Reacties/door